جان کلام ما وطن‌پرستی است
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۸۵۶۵۹
«رؤیای اسبی به نام شبرنگ» به کارگردانی محمد جهان‌پا، «ط» به کارگردان مجید رحمتی، «مرغ سحر» به کارگردانی رضا حسینی، «انگشتر و چاه» به کارگردانی احسان جانمی، «پشت چراغ قرمز» به کارگردانی محسن سلیمانی فارسانی، «لیلی و قاب خالی» به کارگردانی ویدا موسوی، «آریو برزن» به کارگردانی حامد مکملی، «سرجوقه» به کارگردانی رضا صابری، «وقتی همه خواب بودیم» به کارگردانی میثم حبیبی و «تروما» به کارگردان احمد سلیمانی آثاری هستند که در بخش هویت ملی روی صحنه خواهند رفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با نمایش رویای اسبی به نام شبرنگ، از زبان یک اسب، قصه یکی از اسطوره‌های ایرانی شاهنامه را روی صحنه بردید، از جذابیت‌های متن بگویید. چه شد که تصمیم گرفتید اثر مهدی سیم‌ریز را برای اجرا به صحنه بیاورید؟
من و آقای سیم‌ریز حدود سه سال است که باهم فعالیت تئاتری می‌کنیم. ابتدا نمایش «آش آشتی‌کنان» را به جشنواره بین کودک و نوجوان همدان بردیم که اول شد، نمایش «علیرضا» را به یاد شهید علیرضا عاصمی در جشنواره ایثار اجرا کردیم، نمایش «آهوان» را در مورد سفر دعبل خزاعی از مدینه تا مرو و دیدار با امام رضا(ع) روی صحنه بردیم و حالا در چهارمین همکار‌ی‌مان این اثر اسطوره‌ای را از دل شاهنامه روی صحنه آوردیم. آقای سیم‌ریز، دکترای ادبیات حماسی دارد و با شاهنامه کاملا آشناست. یک‌سال درباره این متن فکر کردیم و تصمیم گرفتیم نمایشنامه در حین اجرا نوشته شود. اپیزود اپیزود جلو رفتیم. یعنی دو صحنه آقای سیم‌ریز می‌نوشت و من کار را شروع می‌کردم. اگر به‌لحاظ اجرایی آن دو صحنه آنچه می‌خواستیم داشت، ادامه می‌دادیم خیلی با صبر و حوصله این اتفاق رقم خورد. طراحی، لباس، نور و ... با برنامه‌ریزی کامل شد. در مدتی که در مشهد روی صحنه بودیم با استقبال روبه‌رو شدیم و مردم کار را دوست داشتند و تحسین کردند.
داستان اسبی به رنگ شبرنگ قرار است چه حادثه‌ای از دل شاهنامه را برای مخاطب امروز روایت کند؟
کیخسرو فرزند سیاوش فرزند پاک سیرت کیکاووس است که مظلومانه سرش توسط تورانیان از بدنش جدا شد. او از فرنگیس دختر افراسیاب فرزندی دارد که باید به ایران بازگردانده شود و با تکیه بر تخت فرمانروایی انتقام خون پدر و هزاران ایرانی کشته شده در طول سالیان دراز توسط تورانیان را بگیرد. لذا به گیو، پهلوان سرشناس ایران ماموریت پیدا کردن کیسخرو داده می‌شود. او هفت سال توران را زیر و رو می‌کند تا کیخسرو را پیدا کند. این خلاصه‌ای از متن و فضای اجرای ماست. نمایشی پر از موسیقی، پر از حرکت‌های فرم و صحنه‌های پرهیجان که ماه‌ها برای آن زمان گذاشتیم و تمام تلاش‌مان این بود که تماشاگر در دنیای نمایشنامه هم یک داستان از شاهنامه و روایتش را ببیند و هم از لحظه‌های دراماتیک شاهنامه لذت ببرد. احساس می‌کنم کیخسرو می‌تواند الگوی خیلی خوبی برای نسل جوان به لحاظ دانایی و فهم و کاراکتر خاصی که دارد باشد.
از دغدغه‌تان برای ساخت این نمایش بگویید. چه نیازی برای تولید اینگونه نمایش‌ها در جامعه احساس کردید؟
برای من وطن و حسن وطن‌دوستی مطرح است. جرقه تولید این اثر برای همین خورده شد. ازهر طیف و نگاهی که بنگریم وطن عامل اشتراک بسیاری برای همه ما می‌شود و ما روی این مقوله کار کردیم. به نظرم خود ساحت شاهنامه همه طیف‌ها و ویژگی‌های فکری را می‌تواند دور خودش جمع کند. این جذابیت شاهنامه است، چون دنیای شاهنامه دنیای خردورزی است و جهان امروز را عنصر خرد و مقوله ایران و عرق وطن‌پرستی می‌تواند نجات دهد.
همان‌طورکه عنوان کردید کیخسروشخصیتی است‌که نمایش روی‌آن‌متمرکزاست، احساس می‌کنید شناخت این گونه اسطوره‌های نامی چقدر برای نسل امروز اهمیت دارد؟
ما در سراسر شاهنامه پادشاهان کم خرد زیادی داریم، نمونه‌اش کیکاووس، پدربزرگ کیخسرو که با اشتباهات بسیار باعث کشته شدن پسرش، اسارت ایرانیان در قلمرو دیو سفید و... شد. رفتار اشتباه این پادشاهان باعث شده پهلوانان ایران زمین دچار مشکلات متعددی باشند اما کیخسرو از فرمانروایان خردمند شاهنامه است. در دوره‌ای که کیخسرو فرمانروا می‌شود جنگ‌های ۲۰۰ ساله ایران و توران با پیروزی ایران به پایان می‌رسد و آرامش برای همیشه برمی‌گردد. در حقیقت کیخسرو فرزند پاکی و سرشت پاک است که حکومتش نوید آرامش، صلح، پیروزی و عرق به وطن بود.
پس مخاطبان این نمایش فقط بزرگسالان نیستند و قشر کودک و نوجوان را هم در بر می‌گیرد؟
در مشهد اعلام کردم که این نمایش برای ۹ تا ۹۹ سال است. ضریب هوشی نسل نوجوان ما بسیار بالاست و بچه‌ها هم می‌توانند همراه این نمایش باشند. ما این اثر را برای خانواده تولید کردیم. بعد از این نمایش ما به مقوله وطن، مادر، پدر، احترام، ادب، خرد و منش پهلوانی اشاره می‌کنیم.و تماشاگر برای بچه‌ها با وجود صحنه‌های پرطمطراقی که به لحاظ فرم و اجرا طراحی کردیم لذت می‌برد که ادبیات حماسی کشورش آن‌قدر قوی است که می‌تواند یک ساعت و۱۰دقیقه غرق تماشا شود. درمقابل آن همه هجمه‌هایی که در سینماهای دنیا با داستان‌های عجیب و غریبی که نمایش داده می‌شود؛ شاهنامه یک آبشخور عجیبی است که تا سال‌ها می‌توانیم از آن بهره بگیریم که نشان‌دهنده این است ما فضا داریم که براساس آن، داستان‌های متعدد را کار کنیم.
نمایش داستان اسبی به رنگ شبرنگ چقدر به شاهنامه وفادار بود؟
ما سعی کردیم داستان را بدون هیچ حذف و اضافه‌ای به اجرا گذاریم. افراد زیادی هستند که مطالعه فردی دارند و شاهنامه را می‌خوانند و در حوزه ادبیات حماسی تخصص دارند، بنابراین اقتباس از این اثر در نمایش باید با دقت صورت بگیرد. ما سعی کردیم در عین پایبندی به اصل ماجرا از زاویه دید تازه‌ای داستان کیخسرو را روی صحنه ببریم. بهترین گزینه برای ما شبرنگ (اسب سیاوش) بود که سیاوش را از دل آتش و کیخسرو را از رود جیحون عبور می‌دهد. در واقع داستان از دریچه نگاه شبرنگ روایت می‌شود اما تمام تلاش‌مان این بود که وفادار به اثر فردوسی باشیم. فضا را تغییر ندادیم یا دستکاری نکردیم؛ کار اقتباس نیست و کاملا داستان کیخسروی شاهنامه است.
یکی ازویژگی‌های نمایش شماحضورهمزمان چندنسل ازبازیگران تئاتر مشهد است که بی‌شک به غنای اثرکمک زیادی کرده‌است. کمی درباره انتخاب بازیگران بگویید.
این دومین اثر من در ساحت شاهنامه است که با بیش از ۴۰هنرمند روی صحنه می‌رود. یکی از جذابیت‌های نمایش هم حضور سه گروه است. بازیگران پیشکسوت با میانگین سنی بین ۶۰ تا ۷۰ سال، بازیگران نسل میانه که متولدان دهه‌های ۶۰ و ۷۰ هستند و بازیگران جوان متولد بعد از دهه ۷۰، در این نمایش کنار یکدیگر قرار گرفته اند. بازیگران نسل طلایی مشهد مثل آقای تقی‌نژاد و علی سوزن‌چی که در دهه‌های۵۰و۶۰ در ایران با نمایش‌هایی مثل خانات و شنا در آتش و شقایق دره و... صاحب‌نام بودند. گروه بعدی نسل بعد از آنها مثل امیر احسان امین‌پور، جلال کرم‌زاده و در نهایت نسل چهارم تئاتر که جوانان هستند که اکثر آنها دانشجویان بازیگری خودم بودند. کسانی‌که هم تحصیل و هم کار می‌کنند و در ترکیب این افراد چند بچه نخبه هنرهای زیبا و هنرستان انتخاب شدند و تمام بچه‌ها کارشان و درگیری روز و شب‌شان تئاتر است و چیزی که برای من جذاب است اینکه از نوجوان، جوان و بزرگسال در کنار هم هستند و علاوه بر اجرای تئاتر آموزش می‌بینند، تجربه کسب می‌کنند و اخلاق را از پیشکسوتان می‌آموزند. بازخوردی که در۲۰ اجرا داشتم و نقدهایی که منتقدان داشتند نشان داد با کاراکتر اصلی من ارتباط برقرار شد که اتفاق مهمی است.
چرا هنرمندان به آثاری که به هویت ملی و شخصیت‌های ایرانی به‌ویژه در ساحت شاهنامه متمرکز است تمایلی نشان نمی‌دهند و از این دست آثار به‌ویژه در صحنه تئاتر کم داریم؟
به نظرم کمی شاهنامه به لحاظ شعری و سخت‌خوان است و نیاز به پژوهش و بررسی دارد. به عبارتی وقتی بخواهیم در ساحت شاهنامه وارد شویم، زمانبر است. اقرار نیست اما من بیش از۱۰پژوهش تز دکترا از جاهای مختلف گرفتم و مطالعه کردم. فقط همان لحظه‌ای که کیخسرو قرار است از رود جیحون بگذرد و به سمت ایران بیاید، پر از نماد و نشانه و ویژگی‌های خاصی است که نشان می‌دهد باید اینها اول توسط تیم اجرایی فهم شود. ما برای نوشتن متن یک سال کار تحقیقاتی کردیم؛ واقعا کار آسانی نیست. نکته دیگری که باید در ساحت شاهنامه بدان توجه کرد به روز کردن داستان‌هاست که برخی هنرمندان به خوبی از عهده آن بر‌آمده‌اند؛ مثلا نمایشنامه سرآشپز، اقتباسی خاص‌تر و مدرن‌تر از داستان ضحاک ماردوش است که با استقبال روبه‌رو شد. لذا به نظر، لازمه رسیدن به یک اثر مانا در حوزه هویت ملی و در سطحی خاص‌تر شاهنامه، تحقیق و پژوهش در مسیر فهم درست موضوع و سپس صبر و حوصله زیاد است. باید جهان کاراکتر را درک کرد و این نکته مهمی است.
هویت ملی را دریابیم
به نظر من از پر‌اهمیت‌ترین بخش جشنواره، هویت ملی است چون ما باید به تاریخ و هویت خودمان برگردیم؛ اگر برنگردیم و دو باره به جنبه‌های مهم تاریخ خودمان رجوع و بازنگری نکنیم، قطعا دچار چالش و اشتباه خواهیم شد. ما در سال‌های اخیر نه‌تنها در تئاتر بلکه در عرصه سینما هم شاهد فیلم‌های تاریخی یا مستند تاریخی مثل ضد، مصلحت، غریب و... هستیم. رویکرد برگشت به داستان‌های تاریخی و بحث‌های هویتی خیلی در شناخت به ما کمک می‌کند چون تاریخ، آیینه عبرت ماست؛ به ما می‌آموزد اشتباهات‌مان را دوباره تکرار نکنیم. وقتی ما با هویت خودمان و افراد بزرگ تاریخ معاصر آشنا شویم، قطعا و یقینا در جهان امروز دچار مشکل نخواهیم شد؛ درگیر اشتباهات فردی و تحلیل‌های اشتباه نمی‌شویم، چون از تاریخ درس می‌گیریم. با شناخت هویت‌مان، تحلیل‌مان نسبت به اتفاقات روز درست می‌شود. به نظر من یکی از بخش‌های هوشمندانه‌ای که روی آن امسال سرمایه‌گذاری شد هویت ملی بود که جایش خیلی خالی است. ما جشنواره‌های متعدد با موضوعات خاص داریم اما جای این هویت ملی خالی بود. البته فراموش نکنیم که به شرطی این بخش به کمک ما می‌آید که با برداشت‌های اشتباه و اجراهای ضعیف هویت‌مان را له نکنیم و مخاطب را پس نزنیم. چون ما هم از اجراگرها ضربه می‌خوریم و هم انتخاب‌های اشتباه. اگر آثار با دقت، صبر و حوصله انتخاب شوند، نوید‌بخش اتفاقات خوبی خواهد شد.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: جشنواره تئاتر فجر کارگردان هویت ملی روی صحنه هویت ملی سیم ریز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۸۵۶۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازگویی مشکلات و دغدغه‌های روز جامعه اولویتم در اجرای نمایش است
ایسنا/خراسان رضوی کارگردان نمایش «میتینگ» گفت: امروزه نمایشی که به روی صحنه می‌رود باید حرف دل مردم باشد، همیشه در نمایش‌هایم اولویتم دغدغه‌های امروزه جامعه و مردم بوده است و تلاش کرده‌ام تا نمایش‌هایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود.
محمدرضا اربابی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: این نمایش ژانری کمدی دارد و به اتفاقاتی که در یک دانشگاه رخ می‌دهد، می‌پردازد. در واقع این نمایش نشان‌دهنده بخشی از جامعه و عده‌ای از انسان‌ها است که شخصیت‌های نمایش به تعریف آن می‌پردازند.
وی در خصوص عوامل این نمایش اضافه کرد: در نمایش میتینگ بازیگران جوان در کنار هنرمندان پیشکسوت و با سابقه تئاتر مشهد به روی صحنه می‌روند. گروه از اواخر سال گذشته تمرینات خود را آغاز کرد و در حال حاضر با تلاش شبانه‌روزی ۲۰ شب نمایش را روی صحنه بردیم.
اربابی با اشاره به واکنش و بازخوردهای نمایش خود گفت: در این چند شب اجرا استقبال‌ها بسیار خوب و راضی‌کننده بوده است، همچنین اساتیدی که به دیدن نمایش آمدند بسیار راضی بودند و با توجه به اینکه نمایش در دل مافیا اتفاق می‌افتد، تحلیل‌های جامعه‌شناسی و روانشناسی زیادی از نمایش داشتند.
وی افزود: مخاطب عام نیز به خوبی توانسته بود با نمایش ارتباط برقرار کند، علاوه بر نظرات مثبت نقدهایی بر نمایش وجود داشت که همگی بسیار محترم هستند در مجموع با استقبال مخاطبان و فروش بالای نمایش از عملکرد تیم و گروه نمایش راضی هستم و خوشحالم که مورد قبول مخاطب قرار گرفته است.
کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان اینکه همیشه تلاش کرده‌ام تا نمایش‌هایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود، خاطرنشان کرد: پس از پایان هر نمایشی، نمایشنامه‌های مختلفی را مطالعه می‌کنم که حرف امروز و دغدغه جامعه باشد و بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم حتما آن را انتخاب و اجرا می‌کنم.
اربابی اضافه کرد: امروزه نمایشی که به روی صحنه می‌رود باید حرف دل مردم باشد؛ اجرای نمایش‌هایی مانند «هملت» و «اوتولو» زمانی می‌تواند موفق باشد که بر اساس نیازهای امروز جامعه، نه دغدغه‌های جامعه گذشته باشد. همیشه در نمایش‌هایم اولویت‌ام دغدغه‌های امروزه جامعه و مردم بوده است.
اجرای تئاتر کمدی با ریسک بالایی همراه است
وی با بیان اینکه نمایش میتینگ یک کار کمدی است و اجرای آن ریسک بالایی داشت، اظهار کرد: تقریبا در بیشتر ژانرها مانند مذهبی و یا تاریخی نمایشی را اجرا کرده‌ام و نمایش میتینگ دومین کاری کمدی من بود. اولین سابقه کار کمدی‌ام به نام پرواز ۷۳۷ بود که در یزد به روی صحنه بردم.
کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان تجربه کاری کمدی افزود: اجرای نمایش کمدی سخت و خوب است، اجرای نمایش کمدی میتینگ با سابقه کاری که داشتم به نوعی ریسک بود. اجرای نمایش کمدی و خنداندن مخاطب در هر دوره ای کار سخت و مشکلی است، چرا که باید برای خنداندن مخاطب موقعیت کمدی ایجاد کرد که کار دشواری است.
اربابی اضافه کرد: اجرای نمایش میتینگ تجربه‌ای متفاوت بود و سعی می‌کنم برای تئاتر بعدی یک نمایش کمدی سیاه را انتخاب کنم تا بتوانم خودم را به چالش بکشم و کارهای مختلفی را در ژانرهای متفاوت به روی صحنه برده باشم.
وی در خصوص جایگاه تئاتر مشهد خاطرنشان کرد: به‌عقیده من فضای تئاتر مشهد به نوعی پراکنده و حمایت از نسل جوان کمتر است، در حالیکه باید به جوانان فرصت دیده شدن را بدهیم. حمایت برخی از اساتید نیز به دلیل حضور نسل جوان در تئاتر است که بسیار ممنون آنها هستم.
اساتید تئاتر باید از نسل جوان حمایت کنند
کارگردان نمایش «میتینگ» با اشاره به اینکه اجرای تئاتر در مشهد کار دشواری است، عنوان کرد: با توجه به اینکه مشهد شهری مذهبی بوده اجرای نمایش نیز کار دشواری است. اساتید باید از نسل جوان حمایت کنند نه اینکه روبه روی آنها بایستند.
اربابی در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان شاهد اتفاقات خوبی در سال جدید برای تئاتر مشهد بود یا خیر، گفت: قطعا می‌توان سال خوبی را برای تئاتر مشهد پیش‌بینی کرد؛ چراکه نمایش‌های روی صحنه کیفیت بالایی دارند و نسل جوان بیشتر از گذشته در تئاتر حضور دارند. در این ایام نمایش‌هایی با حضور نسل جوان دیده‌ام که به نظرم می‌توان امسال و سال آینده در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر چند نماینده از مشهد حضور داشته باشد.
وی تصریح کرد: گروه ما نیز در حال رایزنی است تا نمایش میتینگ را با شکلی مدرن شده در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به روی صحنه ببرد.
یکی از مشکلات تئاتر حضور بازیگرانی است که تخصص کافی را ندارند
رضا سپهر، بازیگر تئاتر میتینگ نیز در خصوص ایفای نقش در نمایش «میتینگ» اظهار کرد: در این نمایش عهده‌دار ایفای نقش «پرور» هستم که یکی از کاراکترهای اصلی نمایش است. پرور دارای شخصیتی متعارض و در واقع به گونه‌ای آفتاب‌پرست است که مسئولیت حراست و سلف دانشگاهی به نام دارقوزاباد را برعهده دارد.
این بازیگر تئاتر افزود: دانشگاهی که بخش کوچکی از جامعه محسوب می‌شود و نماد افرادی دو رو است که ظاهر و باطنی متفاوت دارند و دانشجویانی که در آنجا تحصیل می‌کنند دانشجویانی روشنفکر نیستند و به راحتی تحت تاثیر قرار می‌گیرند که در آخر کاراکتر پرور با رانت و قدرتی که دارد تصمیم‌گیرنده دانشگاه می‌شود.
وی با بیان اینکه حضور عوامل برجسته دلیلی برای ترغیب ایفای نقش در این نمایش بود، گفت: کارگردان نمایش آقای محمدرضا اربابی هستند و نمایشنامه توسط آقای عباس جانفدا نوشته شده است و دیگر عوامل نمایش که جزو افراد با سابقه تئاتر مشهد هستند، در تصمیمم برای حضور در این نمایش بسیار تاثیرگذار بود.
این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه واکنش‌ها نشان می‌دهد که به خوبی از عهده ایفای نقش برآمده‌ام، بیان کرد: بر اساس مشورت‌هایی که صورت گرفته بود ایفای نقش این کاراکتر به من پیشنهاد شده بود و باتوجه به نوع کمدی نمایش و دیالوگ قرار بر این شد تا نقش پرور را اجرا کنم که خوشبختانه به خوبی توانستم از عهده اجرای آن بربیایم و اساتید و پیشکسوتانی که نمایش را دیده‌اند از ایفای نقش بسیار راضی بودند.
سپهر ادامه داد: تمام تلاشم بر این بود که به خوبی کاراکتر پرور را معرفی کنم و خوشحالم که این کار به خوبی انجام شد، همچین در اجرای کمدی نمایش، برقراری ارتباط کلامی و جذب مخاطب به خوبی انجام گرفت.
وی در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شد تا عهده‌دار نقش شخصیت پرور در نمایش شود، گفت: مهمترین دلیلی که باعث شد در ایفای نقش پرور مصمم شوم تضادی است که میان کاراکتر نمایش با شخصیت اصلی من وجود دارد؛ پرور شخصیتی است که نقاب بر چهره دارد، در حالیکه در واقعیت شخصیتی متعارض با این کاراکتر دارم و از دو رویی پرهیز می‌کنم.
این بازیگر تئاتر ادامه داد: وجود این چالش‌ها باعث شد تا برای اجرای این شخصیت مصمم شوم و در نمایش ایفای نقش کنم و خرسندم که با این کار توانستم سهم کوچکی در این موفقیت داشته باشم.
سپهر خاطرنشان کرد: نمایش میتینگ اولین تجربه کاری من با آقای اربابی است، ایشان کارگردان جوان و با ذوقی هستند که اخلاق حرفهای را به خوبی رعایت می‌کنند. یکی دیگر از نکات مثبت آقای اربابی نسبت به دیگر کارگردانان تعاملی بود که با پیشکسوتان نمایش داشتند، او به عنوان کارگردان پذیرای ایده و پیشنهاداتی که از سوی گروه ارائه میشد بود.
وی افزود: آرامشی که توسط کارگردان کار در گروه برقرار میشد بسیار حائز اهمیت است؛ برخلاف کارگردانان دیگری که با ادبیات نامناسب استرس بیشتری به بازیگران وارد می‌کنند، ایشان با متانت آرامش را در گروه حاکم می‌کرد و من از کار در کنارش لذت بردم.
نمایش‌های روی صحنه مشهد به سمت رئالیست بودن پیش رفته‌اند
این بازیگر تئاتر در خصوص جایگاه تئاتر مشهد گفت: کیفیت نمایش‌های روی صحنه بهتر ازسال‌های گذشته است و نمایش‌ها به سمت رئالیست پیش رفته‌اند و می‌توان گفت نسبت به نمایش‌هایی که قبلا اجرا میشد شاهد رشد هستیم، اما متاسفانه از لحاظ کیفیت متن و نمایشنامه‌ها در این چند سال افت قابل توجهی را شاهد بوده‌ایم.
سپهر با اشاره به تنوع ژانرهای مختلف نمایش‌های روی صحنه مشهد، بیان کرد: مشهد قطب دوم تئاتر کشور است، در طول این سال‌ها شاهد آثار متنوعی در ژانرهای مختلف هستیم که هر نوع سلیقه‌ای را پوشش می‌دهد، اما در این میان کارگردان معدودی هستند که به واسطه شهرت و یا بازیگران، نمایش‌هایشان فروش خوبی دارد و دیده شده‌اند.
تربیت نابازیگر در کارگاه‌های آموزشی نامعتبر
وی با بیان اینکه برگزاری کلاس‌های آموزشی توسط افراد بی‌سابقه باعث لطمه به تئاتر می‌شود، اظهار کرد: متاسفانه کارگاه‌ها و کلاس‌های آموزش بازیگری برگزار می‌شود که به جز تعدادی اکثرا توسط اساتیدی که تخصص ندارند اداره می‌شوند و به ظاهر بازیگر آموزش می‌دهند که در واقع اینگونه نیست.
این بازیگر تئاتر خاطرنشان کرد: به عقیده من افراد که وارد حیطه بازیگری می‌شوند باید پس از گذراندن کلاس‌های آموزشی در بخش‌های کوچکتر شروع به کار کنند و پس از آن در بلک باکس‌ها ایفای نقش کنند تا پس از کسب تجربه‌های بیشتر وارد سالن اصلی تئاتر شوند.
بازگیری تئاتر نیازمند استعداد و مطالعه کافی است
سپهر افزود: بسیاری از بازیگران کار اولی با رانت و مافیا در نمایش‌های اصلی نقشی را ایفا می‌کنند، در صورتیکه بازیگری نیازمند استعداد و مطالعه کافی است و اگر هوش بازیگری نداشته باشیم، نمی‌توانیم در قاب صحنه باقی بمانیم.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد